Kendimi saf acıdan kurtarmak için bir yol buldum,
Ve yakamı bırakmayan telaş,
Yok olup gitti.
Penceremden bakıyorum,
Tanıdık geliyor.
Tüm o insanlar geçiyor,
Fakat ben yalnızım,
Ve evden uzaktayım,
Ve kimse beni tanımıyor.
Beni asla elveda ederken duymadın,
Artık kimseyle tekrar konuşmayacak mıyım?
Tüm günler karanlıkta,
Ve zamanımı çağırıyorum,
Görevimden emin olunca, tekrar yükseleceğim.