Φογούμαι εγώ να τραγωδώ τ'εμά τα τραγωδίας,
ομοιάζ'νε μοιρολόεμαν ντ' εβγαίν' από καρδίας.
Χωρίς να ζω εγέρασα ασά μικρά τα χρόνεα,
παιδίν ερνέθα την χαράν κι ακόμαν έχω πόνεα.
Ψυχομαχώ κ' εσέν πουλί μ' τ' ομμάτεα μ' αραεύ'νε,
έλα και κλείδ' ατά εσύ και ούλ' οι άλλ' μη κλαίγ'νε.
Ουρανέ τα νύχτας -ι-σ' τ' άστρεα οντές φωτάζ'νε,
τερώ να βρήκω απ' ατά ποίον τ' αρνί μ' ομοιάζ'νε.