En tiu ĉi domo kie mi kreskis,
En komforaj seĝoj kaj rompitaj tasoj,
Memoroj staplitaj ĝis la plafono.
Ĉu oni povas rimarki tion kiun mi sentas?
Mi konas ĉi tiun domon ekstere kaj ene,
Sed tri birdoj flugas sur mia haŭto,
Mi subenmetas mian kapon en la mallumo
Kiel tiom da noktoj antaŭ nun.
En tiu ci lito kie mi ripozas,
Mi estas senhejma.
Tiu ĉi domo mi plej bone konas,
Sed mi estas senhejma.
Mia malsato, ĝi kreskas
Kaj ĝi ne permesos al mi foriri.
Kaj ĝi plenigas mian bruston,
Mi estas senhejma.
Pezaj paŝoj sur durlignaj plankoj
En mian ĉambron tra rompitaj pordoj,
Mi provas lasi ĉi tiun tagon preter mi
Sed la paco neniam trovos min.
En tiu ci lito kie mi ripozas,
Mi estas senhejma.
Tiu ĉi domo mi plej bone konas,
Sed mi estas senhejma.
Mia malsato, ĝi kreskas
Kaj ĝi ne permesos al mi foriri.
Kaj ĝi plenigas mian bruston,
Mi estas senhejma.
Mi havas lokon kiun mi nomas mia,
Tien mi iras ĝis la nokto preterpasas.
Mi vojaĝas mian menson kaj en mian koron,
Neniu scias kiam mi iras tiel foren.
En tiu ci lito kie mi ripozas,
Mi estas senhejma.
Tiu ĉi domo mi plej bone konas,
Sed mi estas senhejma.
Mia malsato, ĝi kreskas
Kaj ĝi ne permesos al mi foriri.
Kaj ĝi plenigas mian bruston,
Mi estas senhejma.