Για πόσο πρέπει να προσεύχομαι, να προσεύχομαι σε Σένα?
Για πόσο πρέπει να περιμένω, να Σε περιμένω?
Για πόσο, μέχρι να δω το πρόσωπό Σου, να σε δω να λάμπεις?
Γονατίζω, εκλπηπαρώντας Σε να με προσέξεις
Γονατίζω, Πατέρα θα στραφείς προς εμένα?
Ένα δάκρυ στη βροχή που πέφτει
Μια φωνή στη θάλασσα του πόνου
Θα μπορούσε ο δημιουργός των αστεριών
Να ακούσει τον ήχο της καρδιάς μου που ραγίζει?
Ένα φως, αυτό είμαι
Αυτή τη στιγμή μετά βίας μπορώ να σταθώ
Αν είσαι όλα αυτά που λες ότι είσαι
Δε θα έρθεις κοντά μου να κρατήσεις την καρδιά μου
Φοβήθηκα τόσο πολύ να κλείσω τα μάτια μου
Τόσα πολλά μπορούν να ξεγλυστρίσουν πριν πω αντίο
Μα αν δεν υπάρχει άλλος τρόπος, δε θα ξαναρωτήσω γιατί
Επειδή είμαι γονατισμένη, εκλπηπαρώντας να στραφείς προς εμένα
Γονατίζω, Πατέρα θα έρθεις σε μένα?
Ένα δάκρυ στη βροχή που πέφτει
Μια φωνή στη θάλασσα του πόνου
Θα μπορούσε ο δημιουργός των αστεριών
Να ακούσει τον ήχο της καρδιάς μου που ραγίζει?
Ένα φως, αυτό είμαι
Αυτή τη στιγμή μετά βίας μπορώ να σταθώ
Αν είσαι όλα αυτά που λες ότι είσαι
Δε θα έρθεις κοντά μου να κρατήσεις την καρδιά μου
Τόσες ερωτήσεις δίχως απαντήσεις, οι υποσχέσεις σου παραμένουν
Δεν μπορώ να κοιμηθώ μα θα το ρισκάρω μήπως και σε ακούσω να λες το όνομά μου
Να σε ακούσω να λες το όνομά μου
Ένα δάκρυ στη βροχή που πέφτει
Μια φωνή στη θάλασσα του πόνου
Θα μπορούσε ο δημιουργός των αστεριών
Να ακούσει τον ήχο της καρδιάς μου που ραγίζει?
Ένα φως, αυτό είμαι
Αυτή τη στιγμή μετά βίας μπορώ να σταθώ
Αν είσαι όλα αυτά που λες ότι είσαι
Δε θα έρθεις κοντά μου να κρατήσεις την καρδιά μου
Κράτα την καρδιά μου, μπορείς να την κρατήσεις?
Κράτα την καρδιά μου