Πόσα πλήκτρα έχει το πιάνο μου
Κοιμούνται ακίνητα όπως οι σκέψεις
Χαμηλότερη η ζωή, διαπεραστικός ο θάνατος
Τα φώτα στα άσπρα, Η νύχτα στα μαύρα
Πόσα δάχτυλα έχουν τα χέρια μου ...
Μόνο δέκα σαν τις αγάπες μου ....
Γαλάζιες Ανατριχίλες πάρα πολύ μακρινές..
Σαν τον κόσμο που τρέχει εκεί έξω
Ξέχασα...
Πως είναι ο καθένας να πετά πάνω από τις στέγες, ωστόσο μου το είχες διδάξει ...
Μακρινή αγάπη που ίσως με περιμένεις.....
Ξέχασα.....
Πως είναι ο καθένας να ζει και πως να πεθαίνει,ωστόσο μου το είχες διδάξει..
Ένα καλοκαιρινό βράδυ
Πριν να φύγω......
Πόσα αστέρια απόψε έχει ο ουρανός μου
Όλα αυτά που μπορώ να μετρήσω
Όλα αυτά που βλέπω και πως αισθάνομαι
Όλα αυτά που μπορώ να αγκαλιάσω
Πόσα παράθυρα έχει... η πόλη μου .....
Στόματα ομίχλης που δαγκώνουν τον ήλιο
Ξύλινα δάχτυλα που αγγίζουν σχεδόν τον ουρανό
Χαϊδεύοντας την μέρα που πεθαίνει
Ξέχασα...
Πως είναι ο καθένας να πετά πάνω από τις στέγες, ωστόσο μου το είχες διδάξει ...
Μακρινή αγάπη που ίσως με περιμένεις.....
Ξέχασα.....
Πως είναι ο καθένας να ζει και πως να πεθαίνει,ωστόσο μου το είχες διδάξει..
Ένα καλοκαιρινό βράδυ
Πριν να φύγω......
Πριν να φύγω....
Ooo...
Πόσα συρτάρια έχει η μνήμη μου
Γεμάτα σκουριά και μελαγχολία
Κιτρινισμένες φωτογραφίες και κουρέλια ιστορίας
Που ο φθινοπωρινός αέρας παίρνει
Πόσα μαλλιά στο κεφάλι μου .....
Και πόσος αέρας στο πρόσωπο μου .....
Όμως στην άκρη του δρόμου, αυτό που μένει
Είναι η στρεβλή σκιά ενός χαμόγελου
Ξέχασα...
Πως είναι ο καθένας να πετά πάνω από τις στέγες, ωστόσο μου το είχες διδάξει ...
Μακρινή αγάπη που ίσως με περιμένεις.....
Ξέχασα.....
Πως είναι ο καθένας να ζει και πως να πεθαίνει,ωστόσο μου το είχες διδάξει..
Ένα καλοκαιρινό βράδυ
Πριν να φύγω......
Πριν να φύγω....
Ooo...