História de uma Gata [Belarusian translation]

Вось,(i…) накармілі,

I прынáдзiлі ласкай…

Лáшчылi так мiла,

Так i… прывучылі.

Свет мой стаў цяпер – вось кватэра.

I сыход, падушка, месца.

Кожны дзень -- гавяджа мяса,

Вельмі добра філе... для кошак.

Пастаянна так казалі мне:

Сядзі дома, вуліца – то(-е) дрэнь.

Але цяжка на месцы…

заставацца, калі там…

Столькі котак, i Луна…

Ноч, i ўсе спяваюць песеньку мрой...

Мы, кошкі, нарадзіліс’ бедны(-мі),

Аднак, ўжо/мы з нараджэння вольны(-я).

Сеньёр, сеньёра, гаспадарша,

Вы сутнасць не можаце спазнаць.

Раніцай вярнулас’ ў дом я.

Зачынiлi ў пярэд пакою.

Без філе і без падушкі

За свой спев пакінута-я…

Аль(-е) цяпер (жа) ўсё жыццё маё

Сярод кошак i праходзіць.

Я -- бяздомная кошка… вольна,

Котка я сапраўдна.

І ў вар'яцкай серэнадзе,

Па акрузе ў ноч, мой голас пее...

Мы, кошкі, нарадзіліс’ бедны(-мі),

Аднак, ўжо/мы з нараджэння вольны(-я).

Сеньёр, сеньёра, гаспадарша,

Вы сутнасць не можаце спазнаць. (х2)

(Повтор) Свет мой стаў цяпер – вось кватэра.

I сыход, падушка, месца.

Кожны дзень -- гавяджа мяса,

Вельмі добра філе... для кошак.

Пастаянна так казалі мне:

Сядзі дома, вуліца – то(-е) дрэнь.

Але цяжка на месцы…

заставацца, калі там…

Столькі котак, i Луна…

Ноч, i ўсе спяваюць песеньку мрой...

Мы, кошкі, нарадзіліс’ беднымі,

Аднак, мы з нараджэння вольныя.

Сеньёр, сеньёра, гаспадарша,

Вам сутнасць да нашу не спазнаць. (х2)

_________________________________

Мяне накармілі,

Мяне прылашчылi,

Мяне панадзiлі,

Мяне прывучылі.

Маім светам была кватэра-хацера*…

Антiблохiн, падушка і сыход цеплы.

Кожны дзень -- ялавічная выразка,

Aбо нават -- вельмі добрае філе...для котак-кашатуняў.

Мне пастаянна казалі-растулмачвалi:

Сядзі дома, не выходзь на вуліцу – там дрэнна.

Але вельмі цяжка мне заставацца на месцы,

Калі ў месячным святле-святласцi-ззянне

Столькі катакаў-мявучак ў вуліцы шныраюць-бадзягаюць…

ўсю ноч спяваюць такую-растакую песень-песеньку...

Мы, кошкі, ўжо нарадзіліся беднымі-гарапашнымя,

Аднак, ужо з нараджэння мы – вось вольныя.

Сеньёр, сеньёра, гаспадар(-ша),

Вы не прызнаеце нашай сутнасці-вольналюбасцi.

Раніцай я вярнулася дадому, вось…

І была зачынена ўраз ў пярэднім пакоі – так як.

Пакінутая без філе і без падушкі

За свае спевы-мурлыкi коцкi-варкоцкi.

Але цяпер маё жыццё-пражыццё

Праходзіць сярод котак-варкотак...

На вуліцы, як бяздомная кашарка,

Я станаўлюся самой сабою, сапраўднай коткай-варкоткай.

І ў вар'яцкай шаленай серэнадзе,

Разносяшчы што ноччу па акрудзе, чуваць і мой голас можа...

Мы, кашаркі, ўжо родзіліся беднымі,

Аднак, ужо як мы на свет, -- мы вольны быць.

Сеньёр, сеньёра, гаспадар,

Вы не хацiце да прызнаць нашай сутнасці бытiя непакорлiвага.