Aptal ki anlamaz,
Bir efsaneye göre;
Bir çingene kadın,
Şafağa kadar Ay'ı çağırdı,
Ağlayarak yalvardı,
Gün doğumunda,
Çingene bir adamla evleneyim diye,
"İstediğin adama sahip olacaksın, kara tenli kadın",
Diye gökyüzünden konuştu dolunay,
Ama karşılığında,
İlk çocuğu istiyorum,
Ondan doğurduğun,
Çünkü yalnız kalmamak için,
Çocuğunu feda eden kişi,
Onu sevmiyor demektir.
Nakarat:
Ay, sen anne olmak istiyorsun,
Ve seni kadın yapan,
Sevgiyi bulamıyorsun,
Söyle bana gümüş renkli Ay,
Ne yapacaksın,
Taze tenli çocukla?
Ay'ın oğlu...
Tarçın renkli babadan doğdu bir çocuk,
Bir erminin* sırtı gibi beyaz,
Ve zeytin rengi yerine,
Gri gözleriyle,
Ay'ın albino çocuğu,
Lanet olsun görünüşüne,
Bu çocuk bir yabancıdan,
Ve ben buna katlanamam.
-Nakarat-
Çingene adam, onursuz olduğuna inanarak,
Karısının yanına gitti, elinde bıçak,
"Kimden bu çocuk?
Beni aldatmışsın kesin!"
Ve ölümüne yaraladı onu,
Sonra dağa gitti,
Kollarında çocukla,
Ve orada terketti onu.
-Nakarat-
Ve geceleri dolunay oluyor,
Çünkü çocuk keyifli,
Ve çocuk ağlarsa,
Ay küçülüyor,
Ona beşik olmak için,
Ve çocuk ağlarsa,
Ay küçülüyor,
Ona beşik olmak için.