Hijo de la Luna [Esperanto translation]

Nepra jen konendo …

Laù iu legendo …

Ciganino juna

Per preĝad' alluna

Ĝis de l' nokto la fin'

Petis multeplora

Ke Cigan' bonkora

Venu kaj amu ŝin.

«Edzon ja havontas

Vi, haùtobrun'»,

El ĉiel' respondas

L' arĝenta lun',

«Sed kiel dankilon,

Vi l' unuan filon

Devos lasi al mi».

Post infanofero,

Ĉu pri amsincero

Edz' plu fidos al ŝi ?

Luno, esti patrino

Vi deziras plej sed,

Mankas al vi rimed'.

Diru nin pri la ido,

Brila senbrakulin',

Kiel lulos vi lin ?

Aaaa, Aaaa...

Filo de la Luno.

De l' bruna Cigano,

Naskate nun

Venas la infano

Surprize kun

La okuloj ĉarme

Grizkoloraj, same

Lune blanka la haùt'.

«Temas pri perfido,

Ne 'stas mia ido !»

L’ patro voĉas kun laùt'

Luno, esti patrino

Vi deziras plej sed,

Mankas al vi rimed'.

Diru nin pri la ido,

Brila senbrakulin',

Kiel lulos vi lin ?

Aaaa, Aaaa...

Filo de la Luno

Kredas ja kokrita

La patro sin,

Vigle demandita

'Stas al edzin':

«Kies estas filo ?»

Kaj li per tranĉilo

Vundas mortige ŝin.

Kaj la bebon prenas,

Monten li alvenas,

Tie forlasas lin.

Luno, esti patrino

Vi deziras plej sed,

Mankas al vi rimed'.

Diru nin pri la ido,

Brila senbrakulin',

Kiel lulos vi lin ?

Aaaa, Aaaa...

Filo de la Luno

Kiam Luno plenas

Pro ĝoj', tuj ni

Pri l' infan' divenas:

Feliĉas li;

Se li malĝojiĝas,

La Lun' transformiĝas

Al lulilo de lum'

Se li malĝojiĝas,

La Lun' malkreskiĝas

Al lulilo de lum'