Kόρη μου, αγαπημένη μου,
Αμάν, Αμάν!
Μην κατεβείς στη θάλασσα
Γιατί η θάλασσα κάνει φουρνούνα
Βλέπεις, θα σε πάρει μακριά.
Κι' αν με πάρει, αφήστε να με φέρει,
Αμάν, Αμάν!
Επτά οργιές βάθος
Αφήστε με να με καταπιεί ένα μαύρο ψάρι
Για να με σώσει από τον έρωτα.
Κόρη μου, αγαπημένη μου,
Αμάν, Αμάν!
Μην πας να πληθείς στο κρύο νερό της βρύσης
Υπάρχει ένας ιππότης εκεί και ποτίζει νερό τ' αλόγό του
Βλέπεις, θα σε πάρει μακριά.
Κι' αν με πάρει, αφήστε τον να με φέρει,
Αμάν, Αμάν!
Ανάμεσα στ' ανθισμένα δεντρολίβανα
Επειδή το σπίτι μου είναι τόσο μικρό
Και ο ήλιος ποτέ δεν το διαπερνά
Μέσα σε αυτούς τους ψυχρούς τοίχους
Έχω χάσει, μάνα, το χρώμα μου
Αν με πάρει είναι γιατί το ήθελα,
Αμάν, Αμαν!
Στη θάλασσα θα μείνω
Θα μετατρέψω το σώμα μου σε βάρκα
Το μαντήλι μου θα κάνω πανί να πάρει πλώρη
Τα χέρια μου θα του κοπηλατήσουν το δρόμο
Επειδή στο σκοτάδι υπάρχει φως