Παρατάω τη “μεγάλη” ζωή1
Eίναι εντάξει
Μια τη ζω - μια την αφήνω2
Για μένα
Σ’ ακολουθώ, να μπορούσα
Μόνο ν’ αφήσω
Το σκοτεινότερο δρόμο…
Για ακόμη μια φορά
Κι εγώ
Ξέρω
Εγώ, ξέρω
Παρατάω τη “μεγάλη” ζωή1
Αν είναι εντάξει
Μια τη ζω - μια την αφήνω2
Για μένα
Παρατάω τη “μεγάλη” ζωή1
Αν είναι εντάξει
Μια τη ζω - μια την αφήνω2
Για μένα
Σβήνω το έντονο φως
Το μόνο που είναι ειλικρινές
Και το μόνο που είναι γενναίο
Είναι να σ’ ακολουθήσω, να μπορούσα
Μόνο ν’ αφήσω
Τη σκοτεινότερη μέρα…
Για ακόμη μια φορά
Κι εγώ
Ξέρω
Κι εγώ
Ξέρω
Παρατάω τη “μεγάλη” ζωή1
Αν είναι εντάξει
Μια τη ζω - μια την αφήνω2
Για μένα
Παρατάω τη “μεγάλη” ζωή1
Αν είναι εντάξει
Μια τη ζω - μια την αφήνω2
Για μένα
Είμαστε, ναι είμαστε, μας ανήκουν τα πάντα
Είμαστε, ναι είμαστε, μας ανήκουν τα πάντα
Είμαστε, ναι είμαστε, μας ανήκουν τα πάντα
Είμαστε, ναι είμαστε, μας ανήκουν τα πάντα
Είμαστε, ναι είμαστε, μας ανήκουν τα πάντα
Είμαστε, ναι είμαστε, μας ανήκουν τα πάντα
Είμαστε, ναι είμαστε, μας ανήκουν τα πάντα
Είμαστε, ναι είμαστε, μας ανήκουν τα πάντα
Παρατάω τη “μεγάλη” ζωή1 (Είμαστε, ναι είμαστε, μας ανήκουν τα πάντα)
Αν είναι εντάξει (Είμαστε, ναι είμαστε, μας ανήκουν τα πάντα)
Μια τη ζω - μια την αφήνω2 (Είμαστε, ναι είμαστε, μας ανήκουν τα πάντα)
Για μένα (Είμαστε, ναι είμαστε, μας ανήκουν τα πάντα)
Παρατάω τη “μεγάλη” ζωή1 (Είμαστε, ναι είμαστε, μας ανήκουν τα πάντα)
Αν είναι εντάξει (Είμαστε, ναι είμαστε, μας ανήκουν τα πάντα)
Μια τη ζω - μια την αφήνω2 (Είμαστε, ναι είμαστε, μας ανήκουν τα πάντα)
Για μένα (Είμαστε, ναι είμαστε, μας ανήκουν τα πάντα)
1. a. b. c. d. e. f. g. εννοεί ζούσε στη πολυτέλεια - στα πλούτη2. a. b. c. d. e. f. g. εννοεί τη ζωή στη πολυτέλεια