Μόλις χθές
ήμουν είκοσι ετών,
χάιδευα το χρόνο
και έπαιζα τη ζωή,
όπως παίζουμε την αγάπη.
Και ζούσα τη νύχτα
δίχως να στηρίζομαι στις μέρες μου
που ξέφευγαν στον χρόνο.
Έκανα τόσα πολλά σχέδια
που παρέμειναν στον αέρα.
Έφτιαξα τόσες πολλές ελπίδες
που πέταξαν στον άνεμο.
Που μένω χαμένος,
μην ξέροντας που να πάω,
και με τα μάτια να αναζητούν τον ουρανό,
αλλά με την καρδιά προσγειωμένη.
Μόλις χθές
ήμουν είκοσι ετών,
χαράμιζα το χρόνο μου
ελπίζοντας να τον σταματήσω
και για να τον διατηρήσω.
Ομοίως, για να τον ξεφορτωθώ,
εγώ δεν έκανα παρά έτρεξα
και έχω λαχανιάσει.
Αγνοώντας το παρελθόν,
συνεργαζόμενος στο μέλλον,
προπορευόμουν από τον εαυτό μου.
Τόση συνομιλία
και εξέφραζα την άποψή μου
που ήθελα το καλό
για να κρίνω τον κόσμο
με απροσεξία (επιπόλαια).
Μόλις χθές
ήμουν είκοσι ετών.
Όμως έχασα το χρόνο μου
κάνοντας βλακείες
που δεν μ'αφήνουν συναισθηματικά
καθόλου να ακριβολογήσω,
σαν μερικές γραμμές στο μέτωπο
και ο φόβος της βαρεμάρας.
Επειδή οι αγάπες μου πέθαναν
πριν υπάρξουν.
Οι φίλοι μου έφυγαν
και δεν θα ξαναγυρίσουν.
Επειδή για λάθος μου έκανα
το κενό γύρω μου
και χαράμισα τη ζωή μου
και τα νεανικά μου χρόνια.
Για το καλύτερο και το χειρότερο.
Πετώντας το καλύτερο,
πάγωσα τα χαμόγελά μου
και πάγωσα τα δάκρυά μου.
Πού βρίσκονται σήμερα,
σήμερα τα είκοσί μου χρόνια;
Μόλις χθές
ήμουν είκοσι ετών.
Όμως έχασα το χρόνο μου
κάνοντας βλακείες
που δεν μ'αφήνουν συναισθηματικά
καθόλου να ακριβολογήσω,
σαν μερικές γραμμές στο μέτωπο
και ο φόβος της βαρεμάρας.
Για το καλύτερο και το χειρότερο.
Πετώντας το καλύτερο,
πάγωσα τα χαμόγελά μου
και πάγωσα τα δάκρυά μου.
Πού βρίσκονται σήμερα,
σήμερα τα είκοσί μου χρόνια;