Σήμερα εδώ, αύριο εκεί, δεν ήρθα καλά-καλά πρέπει να φύγω,
ποτέ δεν παραπονέθηκα γι' αυτό.
Μόνος μου το διάλεξα, ποτέ δεν μέτρησα τα χρόνια,
ποτέ δεν ρώτησα για το χθές και το αύριο.
Καμιά φορά ονειρεύομαι βαριά
και τότε σκέφτομαι ότι θα 'ταν
καιρός να μείνω και πια
να κάνω κάτι εντελώς διαφορετικό.
Έτσι περνά χρόνος το χρόνο
Και μου είναι εδώ και καιρό ξεκάθαρο
ότι τίποτα δε μένει, ότι τίποτα δε μένει όπως ήταν.
Το ότι σχεδόν κανείς δεν με πεθυμεί, με ξεχνάνε μετά από μέρες
όταν ήδη έχω πάει αλλού,
δεν με ενοχλεί και με στεναχωρεί, ίσως το πρόσωπό μου μείνει
παρ' όλ' αυτά τον έναν ή τον άλλον στο νου.
Καμιά φορά ονειρεύομαι βαριά
και τότε σκέφτομαι ότι θα 'ταν
καιρός να μείνω και πια
να κάνω κάτι εντελώς διαφορετικό.
Έτσι περνά χρόνος το χρόνο
Και μου είναι εδώ και καιρό ξεκάθαρο
ότι τίποτα δε μένει, ότι τίποτα δε μένει όπως ήταν.
Αν με ρωτήσει κάποιος, γιατί είμαι έτσι, παραμένω βουβός,
διότι η απάντηση σ' αυτό μου με δυσκολεύει.
Γιατί ό,τι είναι νέο παλιώνει και ό,τι ίσχυε χθες ακόμα,
σήμερα κιόλας ή αύριο είναι λάθος.
Καμιά φορά ονειρεύομαι βαριά
και τότε σκέφτομαι ότι θα 'ταν
καιρός να μείνω και πια
να κάνω κάτι εντελώς διαφορετικό.
Έτσι περνά χρόνος το χρόνο
Και μου είναι εδώ και καιρό ξεκάθαρο
ότι τίποτα δε μένει, ότι τίποτα δε μένει όπως ήταν.