حس مبهم [Hesse Mobham] [Kurdish [Sorani] translation]

تو به این معصومی ، تشنه لب آرومی

غرق عطر گلبرگ ، تو چه قدر خانومی

کودکانه غمگین ، بی بهانه شادی

از سکوتت پیداست که پر از فریادی

همه هر روز اینجا از گلات رد میشن

آدمای خوبم این روزا بد میشن

توی این دنیایی که برات زندونه

جای تو اینجا نیست جات توی گلدونه

غرورمو ببخش ، حضورمو ببخش

منم یه عابرم ، عبورمو ببخش

تویی که اشک تو شبیه شبنمه

همیشه تو نگات یه حس مبهمه

همین لحظه ، همین ساعت ، همین امشب

که تاریکی همه شهرو به خواب برده

یه سایه رو تن دیوار این کوچه است

تویی و یک سبد گل های پژمرده

همه دنیا به چشم تو همین کوچه است

هوای هر شبت یلدایی و سرده

کجاست اون ناجی افسانه دیروز؟

جوونمرد محل ما چه نامرده، چه نامرده

غرورمو ببخش ، حضورمو ببخش

منم یه عابرم ، عبورمو ببخش

تویی که اشک تو شبیه شبنمه

همیشه تو نگات یه حس مبهمه

چه صبورانه تحمل می کنی، غفلت بی رحم ما رو دخترک

ما داریم گلاتو آتیش میزنیم، تو داری با التماس میگی کمک کمک

غرورمو ببخش ، حضورمو ببخش

منم یه عابرم ، عبورمو ببخش

تویی که اشک تو شبیه شبنمه

همیشه تو نگات یه حس مبهمه