زجهان دل بر کندم، تا شوری پیدا کردم
تو سیه گیسو کردی چون مجنون صحرا گردم
هروایه هروایه، یارم ولیم توریایه
اری خدا چه بکم دلبر دل و کی دایه
ز تو گر دل برگیرم، دیگر از غم می میرم
به خدا دور از رویت از جان شیرین سیرم
شب هجران جای می خوناب دل می نوشم
ز خیالت بر خیزد بوی گل از آغوشم