Έξω υπάρχει ένα βαγόνι να περιμένει
Έξω το οικογενειακό στιφάδο
Έξω δίπλα στη φωτιά που ανασαίνει
Έξω περιμένουμε μέχρι το πρόσωπο να γίνει μπλε
Ξέρω το νευρικό περπάτημα
Ξέρω τα κρεμάσματα των βρόμικων γενειάδων
Έξω δίπλα στο βαγόνι που περιμένει
Πάρε με μακριά σε πεδιάδες του πουθενά
Υπάρχει μια αναμονή τόσο μεγάλη
Ποτέ δε θα περιμένεις τόσο πολύ
Να έρχεται ο άνθρωπός σου
Μεγάλο ταρακούνημα στο βαγόνι που κινείται
Μεγάλο ταρακούνημα στη γη που καταρρέει
Είναι ένας άνεμος, κάνει ένα φοίνικα να σταματάει να παρασύρεται
Μια μεγάλη, μεγάλη πέτρα πέφτει και σπάει την κορόνα μου
Υπάρχει μια αναμονή τόσο μεγάλη
Ποτέ δε θα περιμένεις τόσο πολύ
Να έρχεται ο άνθρωπός σου
Υπάρχει μια αναμονή τόσο μεγάλη
Ποτέ δε θα περιμένεις τόσο πολύ
Να έρχεται ο άνθρωπός σου