Hver skal syngja mér
í dauðasvefn slengja mig
nú ég Helveginn fer
og þau spor sem ég treð
eru köld, svo köld
Ég söngvana sótti
Ég söngvana sendi
og dýpsti brunnurinn
gaf mér dropa svo ramma
af Valföðurs veði
Allt veit ég, Óðin
hvar þú auga leyndir
Hver skal syngja mér
í dauðasvefn slengja mig
nú ég Helveginn fer
og þau spor sem ég treð
eru köld, svo köld
Árla er í dagsins heill
enn veit hrafninn að ég féll
Nú þú við helgrindi ert
og nú laus þú rífur þig
skal ég fylgja þér
yfir gjallarbrúnna með mínum söng
Þú ert leyst frá böndum sem binda
Þú ert laus frá böndum sem bundu
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur sama,
en orðstír
deyr aldrei,
hveim er sér góðan getur.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur sama,
ég veit einn
sem aldrei deyr:
dómur um dauðan hvern.