โปรดปรานีมาเรีย
ข้าสุดหวงแหนความยุติธรรม
ข้าพิทักษ์รักษาไว้ยิ่งชีวา
จงปรานีมาเรีย
จิตข้านั้นสูงเกินคนใดๆ
ที่หยาบช้าล้วนพวกไพร่ที่มากตัณหา
เหตุใดกันมาเรีย?
ข้าเห็นภาพนางเริงลีลา
เปล่งแววตาประกายพาใจรุ่มร้อน
ใฝ่เพียงเธออยากเคียงเธอ
เส้นผมประกายพาใจอาวรณ์
มันร้อนดังฟอนไฟลนจนเกินยับยั้ง
ดั่งเหมือนไฟจากขุมใด
เฝ้าผลาญให้ใจร้อนรน
ตัณหากินเข้าสมใจ
นำชักกิเลสทุกข์ทน
ข้าผิดตรงไหน
ข้าบริสุทธิ์
มันคือแม่มดยิปซีที่ร่ายมนตร์สั่งใจเรา
อาจเป็นประสงค์จากองค์พระเจ้า
ที่คอยปลุกเร้าซาตานจนมีพลังดุร้าย
จงปรานีมาเรีย
อย่าปล่อยผีร้ายให้ใช้เพลิงมนตร์
ปลดปล่อยข้านี้ให้พ้นเพลิงปรารถนา
ทำลายเอสเมอรัลด้า
ให้สิ้นด้วยไฟนรกโลกันตร์
หรือขอให้เราได้นางมาครองผู้เดียว
"ท่านข้าหลวงฟรอลโล่"
"นางยิปซีหนีไปแล้ว"
"ว่าไงนะ?"
"นางไม่อยู่ในวิหาร, นางไปแล้ว"
"ไปแล้วได้ไง?"
"เออช่างเถอะ. ออกไปเจ้าโง่เอ๊ย!"
"ข้าจะตามล่านาง"
"ข้าต้องพบนางแม้ว่าต้องเผาทั้งกรุงปารีส"
ไฟร้อนรนไฟมืดมน
นางยิปซีจงเลือกเอา
ข้านี้ฤายอมไหม้ไฟ
อยากตายด้วยเพลิงก็เชิญ
จงปรานีในตัวนาง
จงปรานีในตัวเรา
นางจงยอมเป็นของเรา
ไม่ก็ตาย