Маё жыццё - бездань, вісіць на краю абрыву.
Я бягу па цёмным тунэлі.
Цераз гэтыя жорсткія і страшэнныя дні,
праходжу нязменна адзінокі.
Школьны калідор знікае.
Перада мной невядомы шлях.
Нават карты для якога не маю.
Я абсалютны няўдачнік, але ніколі
не абярнуся назад.
У гэтым лабірынце,
пралівая крывавы пот замест слёз,
я супакойваю сябе.
Маі пакуты мімалётныя, гавораць людзі.
Калі ты хочаш
перамагчы,
нават калі поўны страхам,
павінен спазнаць няўдачу, ужыцца з болем.
А я губляю сябе
як толькі апускаю
гарачыя крылы.
Маё жыццё - бездань, вісіць на краю абрыву.
Я бягу па цёмным тунэлі.
Цераз гэтыя жорсткія і страшэнныя дні.
І нават калі цягну
ўверх руку
ніхто не пачуе мой крык, не дапаможа.
Падарожнічаю з болем, з слязьмі.
Я хачу падняцца вышэй.
Я на Пякельным шляху.
У Пякельным ліфце.
Я на Пякельным шляху.
У Пякельным ліфце.
Я на шляху скрозь Пекла.
А вакол нічога.
Абсалютная людская абыякавасць.
Для мяне маюць
толькі бяздушныя
гаворкі
пакінуць свае фантазіі.
А з'едлівыя словы,
што раняць мае вушы,
яны спусташаюць мяне.
І неба надзеі маёй
замінаюць рукі людзей.
Я малюся, каб выстаяць, каб перанесці іх нядобры погляд.
Яны лічаць, я страціў розум.
Гавораць: " Станеш блазнам! Забудзь пра мару спевака".
Ды чуючы іх словы,
я працую больш і больш.
Маё жыццё - бездань, вісіць на краю абрыву.
Я бягу па цёмным тунэлі.
Цераз гэтыя жорсткія і страшэнныя дні.
І нават калі цягну
ўверх руку
ніхто не пачуе мой крык, не дапаможа.
Падарожнічаю з болем, з слязьмі.
Я хачу падняцца вышэй.
Я на Пякельным шляху.
У Пякельным ліфце.
Я на Пякельным шляху.
У Пякельным ліфце.
Я на шляху скрозь Пекла.
Я хачу адшукаць выйсце,
выратавацца з цемры.
Жадаю ўсім сэрцам
збегчы адсюль.
Я крочу шляхам цераз Пекла,
і паднімаюся вышэй.
Горкаму мінуламу
не дастаць мяне.
Я бягу, асвятляючы сваю будучыню.
Я бягу ўсё хутчэй.
Каб забыць той пакутлівы час.
Прагучала сірэна,
пачаўшы новы
перыяд жыцця.
Людзі стаяць на месцы.
А я паднімуся скрозь Пекла
На ліфце на самы верх.
Я на Пякельным шляху.
У Пякельным ліфце.
Я на шляху скрозь Пекла.