Είναι τόσο ωραία,
που τσιμπάει στην καρδιά σου,
Αλλά με τεράστιο πόνο.
Δεν καταλαβαίνει,
Πώς την θέλω,
Δεν μου λέει τίποτα.
Στον κήπο κάθετε,
Ανακατεμένη με τη φύση,
Η αυτή με τους κρίνους.
Ίσως δύο λέξεις,
Ο φράχτης είναι πίσω μου,
Δεν έχω το ικανό κουράγιο.
Όλα την εβδομάδα το παράθυρο είναι ανοιχτό,
Αστέρια επάνω και καταρρέει η καρδιά.
Θα της έδινα ένα σακάκι συναισθημάτων,
Αλλά είμαι πολύ αμήχανος για να της το δώσω.
Συμβαίνει πολλές φορές,
Ακόμα και σε καλές οικογένειες,
Ένας αγόρι αγαπάει μια παλιότερη κοπέλα.
Στο τέλος θα δει
Πως στέκομαι στο οδό,
Και γυρίζει το κεφάλι της.
Όλα την εβδομάδα το παράθυρο είναι ανοιχτό,
Τα αστέρια επάνω και καταρρέει η καρδιά.
Θα της έδινα ένα σακάκι συναισθημάτων,
Αλλά είμαι παρά πολύ αμήχανος για να της το δώσω.
Ένας χρόνος πέρασε,
Μετακόμισε σε άλλο σπίτι,
Για που - δεν θα ξέρω ποτέ.
Και είναι πιο δύσκολο να γεμίσω το οποίο λείπει,
Μένει μόνο ένας κρίνος.
Όλα την εβδομάδα το παράθυρο είναι ανοιχτό,
Αστέρια επάνω είπαν "δεν θα έπρεπε".
Θα έδινα ένα σακάκι συναισθημάτων,
Αλλά περίμενα παρά πολυ.