ji wê şeva bişewbê
bêna firikên şewitî dihat ji çolê
çend xarên min winda bûbûn li newala waweylê
destmêja te û janê ji hevdu naşikê
hebhinarkê !...
min ji te re got nexeyide ji wê çîrokê
wê gewriya te dil bide kêrê
li kerbelayê
belê delalê
li çaraliyê çefiya min
diçirûse şûna şûrê şilfîtazî yê iskenderê mezin
kulora şahmeran e egala li serê min
ev kitana çendan e te li xwe şikenandiye hebhınarka min
ne sûcê te ye ,
ew mîratê kewan l ime nehatin
li çiyayê şengalê,
komek xenzîr teyrê tawiz ji xwe re biraştiye
perîkên wî digirîn li dewsê
tu hogirî van perîkan bûyî hebhinarka delalî
bi cizbê ketin hêsirên te yên firyali
li ser goleke mêşinî
ji bo ku ez bi serê xwe dakim,
ez ê dojeh bi dojeh li xweliya hestiyên te bigerim,
hebhinarkê; teşiya bê,
destara berfê,
berîvana baranê