Ik was een zwaar hart om te dragen,
Mijn geliefde was zwaar belast.
Mijn armen om zijn nek,
Mijn vingers geregen tot kroon.
Ik was een zwaar hart om te dragen,
Mijn voeten sleepten over de grond.
En hij bracht me naar de rivier,
Waar hij me langzaam liet verdrinken.
Mijn liefde heeft betonnen voeten,
Mijn liefde is een ijzeren bal.
Gewikkeld om jouw enkels,
Over de waterval.
Ik ben zo zwaar, zwaar.
Zwaar in jouw armen.
Ik ben zo zwaar, zwaar.
Zwaar in jouw armen.
En is het het wachten waard,
Al dit tijd doden?
Ben je sterk genoeg om vol te houden,
Terwijl je mijn hart en het jouwe beschermt?
Wie is de verrader?
Wie is de moordenaar in de menigte?
Degene die sluipt in gangen,
En geen geluid maakt.
Mijn liefde heeft betonnen voeten,
Mijn liefde is een ijzeren bal.
Gewikkeld om jouw enkels,
Over de waterval.
Mijn liefde heeft betonnen voeten,
Mijn liefde is een ijzeren bal.
Gewikkeld om jouw enkels,
Over de waterval.
Ik ben zo zwaar, zwaar.
Zwaar in jouw armen.
Ik ben zo zwaar, zwaar.
Zo zwaar in jouw armen.
Dit zal mijn laatste bekentenis zijn,
Ik hou van jou voelde nooit als een zegening.
(Ohhhh)
Fluisterend alsof het een geheim is,
Alleen maar om degene die het hoort te veroordelen,
Met een zwaar hart.
Zwaar, zwaar, ik ben zo zwaar in jouw armen.
(ik ben zo) Zwaar, zwaar, ik ben zo zwaar in jouw armen.
(ik ben zo) Zwaar, zwaar, ik ben zo zwaar in jouw armen.
(ik ben zo) Zwaar, zwaar, ik ben zo zwaar in jouw armen.
Ik was een zwaar hart om te dragen,
Mijn geliefde was zwaar belast.
Mijn armen om zijn nek,
Mijn vingers geregen tot kroon.
Ik was een zwaar hart om te dragen,
Maar hij heeft me nooit laten vallen.
Wanneer hij me in zijn armen had,
Raakten mijn voeten nooit de grond.
Ik ben zo zwaar, zwaar in jouw armen.
Zwaar, ik ben zo zwaar in jouw armen.