Δεν αντέχω άλλο
Δεν έχω πια φτερά
Δεν αντέχω άλλο
Οι πύλες του παραδείσου σφραγισμένες
Δεν μ' ακούς
Δεν μ' ακούς
Δεν φοβάσαι
ότι δεν θα ξαναγυρίσω ποτέ
Ξέρεις πώς είναι
όταν ο παράδεισος είναι κρεμασμένος στα μαύρα
Δεν αντέχω άλλο
Τα τείχη μας είναι μαύρα και αιμοραγούν
Δεν αντέχω άλλο
Δεν υπάρχουν εδώ δωμάτια για τα ουρλιαχτά σου
Δεν μ' ακούς
Δεν μ' ακούς
Δεν φοβάσαι
ότι δεν θα ξαναγυρίσω ποτέ
Ω, όχι πια δάκρυα σε παρακαλώ
Ο παράδεισος κρέμεται στα μαύρα
Όχι μη μ' αφήσεις να πεθάνω
Μη μ' αφήσεις να πεθάνω
Μη μ' αφήσεις να πεθάνω
Όχι μη μ' αφήσεις να πεθάνω
Και θα δεις πώς είναι
Τα τείχη των αναστεναγμών που κλαίνε
ο παράδεισος να κρέμεται στα μαύρα
Και θα δεις πώς είναι
όταν ο παράδεισος είναι τυφλός
όταν ο παράδεισος είναι κρεμασμένος στα μαύρα
Χρόνος - Πώς μπορείς να πεις
ότι δεν έχω χρόνο
Είμαι τυφλός; - τώρα το λες αυτό
Ο παράδεισος είναι τυφλός, ναι
Στην γέφυρα των αναστεναγμών, τυφλός, χρόνος, χρόνος
Ω, θέε μου, μη μ' αφήσεις να πεθάνω
Όχι μη μ' αφήσεις να πεθάνω
Μη μ' αφήσεις να πεθάνω
Ω, θέε μου, μη μ' αφήσεις να πεθάνω
Και θα δεις πώς είναι
Τα τείχη των αναστεναγμών που κλαίνε
Ο παράδεισος κρέμεται στα μαύρα
Και θα δεις πώς είναι
όταν ο παράδεισος είναι τυφλός
Βάφοντας μαύρο τον ουρανό
Στην γέφυρα των αναστεναγμών
Χάνεις το φως του παραδείσου
Ο παράδεισος κρεμάστηκε στα μαύρα