Από τότε που το μωρό μου μ' άφησε,
βρήκα έν' άλλο μέρος να μένω πια:
είναι στο τέλος στην Οδό Μοναξιάς,
το ξενοδοχείο Ραγισμένη Καρδιά.
Όπου θάμαι,
θάμαι τόσο μόνος, μωρό μου.
Αχ, τόσο μόνος.
Θάμαι τόσο μόνος, που ίσως πεθάνω.
Παρά που είναι πάντα γεμάτο,
πάντα δωμάτιο βρίσκεται για τους
εγκαταλειμμένους εραστές,
να κλάψουν την απελπισία τους.
Εκεί, που θάναι τόσο μόνοι, μωρό μου.
Αχ, τόσο μόνοι.
Είν' τόσο μόνοι, που ίσως πεθάνουν.
Τώρα, τα δάκρυα του κρουπιέρη τρέχουν,
κ' οι ρεσεψιονίστ έχουν πένθιμο ντύσιμο.
Ξέρεις, είναι τόσο καιρό στην Οδό Μοναξιάς,
ξέρεις, δεν θα κοιτάξουν ποτέ, ποτέ πίσω.
Και θάναι τόσο μόνοι, μωρό μου.
Αχ, τόσο μόνοι.
Είν' τόσο μόνοι, που ίσως πεθάνουν.
Τώρα αν το μωρό σου σ' αφήσει,
θάχεις μια ιστορία να πεις μετά.
Απλώς περπάτα κάτω στην Οδό Μοναξιάς,
στο ξενοδοχείο Ραγισμένη Καρδιά.
Και θάσαι, θάσαι τόσο μόνο, μωρό μου,
αχ, τόσο μόνο.
Θάσαι τόσο μόνο, που ίσως πεθάνεις.
Παρά που είναι πάντα γεμάτο,
πάντα δωμάτιο βρίσκεται για τους
εγκαταλειμμένους εραστές,
να κλάψουν την απελπισία τους.
Εκεί, που θάναι τόσο μόνοι, μωρό μου.
Αχ, τόσο μόνοι.
Είν' τόσο μόνοι, που ίσως πεθάνουν.