Nefes alıyorum, anlamsızca.
Aynı mekandayız ama sen farklı bir dünyadasın.
Gözlerin uzaklara dalmış, beni görmezden geliyorsun.
Aramızda, açıkça duyulabilen bir sessizlik var.
Kalbim atmayı bıraktı,
Hislerimiz yok oldu.
Sen ve ben, kalplerimiz atmayı bıraktı,
Hislerimizin ateşi söndü.
Yavaş yavaş ellerimden kaydığını hissettim,
Ama bunu görmezden geldim ve seni sarmaladım.
Düşüncelerin çok açık ve netti,
Ama onları anlayamıyordum.
Farklı zamanlardanmışçasına, iki yabancı gibiyiz.
Gözlerimizdeki parıltı söndü, yalnızca iç çekişlerimiz duyuluyor.
Sanki biri sesi kısmış gibi, sessizlik tekrar gün yüzüne çıkıyor,
Bizi kapana kıstırıyor.
Bana sıkıca sarılıyorsun ama kalbim pır pır etmiyor,
Ne istediğimi umursamıyorsun bile.
Zamanı geri döndürsek de, bu beni durduramaz,
Zamanı durdursak da, sana yetişemem.
Cidden, artık kalbim atmayı bıraktı,
Hislerimiz yok oldu.
Sen ve ben, kalplerimiz atmayı bıraktı,
Hislerimizin ateşi söndü.
Eğer her şeyi burada bitirseydik ve
Arkamızı dönüp gitseydik,
Hiç de garip hissettirmezdi.
Sadece birimizin güçlü olup adım atması gerek.
Bu hisleri uzaklaştıramıyorum,
Kelimelerimi içimde tutamıyorum,
Daha fazla uzatmayalım.
Daha fazla yakınlaşamayız, farklı zamanlarda yaşıyoruz.
Farklı zamanlardanmışçasına, iki yabancı gibiyiz.
Gözlerimizdeki parıltı söndü, yalnızca iç çekişlerimiz duyuluyor.
Sanki biri sesi kısmış gibi, sessizlik tekrar gün yüzüne çıkıyor,
Bizi kapana kıstırıyor.