Προσήλθα χωρίς να με υποψιαστεί
κανείς και το παραδέχομαι.
[Προσήλθα] με τη μόνη ελπίδα να επιτύχω,
αλλά μάλλον το αντίθετο βλέπω.
Αν στόχος σου είναι η ανάδειξη,
η πτήση σου σε περιμένει.
Μην αργείς.
Με τα κεριά που κρατάμε αναμμένα μέσα στα χέρια μας,
ενόσω απερχόμεθα από την ασφαλή ζώνη μας
και αναδεικνύουμε χαμένους πολιτισμούς,
ω, καλοήθη μου ζωή, εσύ μου κάνεις τη ζωή μαρτύριο.
Για μια στιγμή, θεώρησα πως η ηπιότητα βλάπτει
και πως η έξαρση παρηγορεί.
Πως τα μαξιλάρια κοιμώνται και πως το φθινόπωρο αυτοκτονεί
έτσι ώστε να αναζωογονηθεί.
Μέσα στα βάσανα σου όπου άγεσαι και φέρεσαι,
αυτό το μνήμα σου έχει κρατήσει τη θέση.
Σε περιμένει.
Με τα κεριά που κρατάμε αναμμένα μέσα στα χέρια μας,
ενόσω απερχόμεθα από την ασφαλή ζώνη μας
και αναδεικνύουμε χαμένους πολιτισμούς,
ω, καλοήθη μου ζωή, εσύ μου κάνεις τη ζωή μαρτύριο.
Με τα κεριά που κρατάμε αναμμένα μέσα στα χέρια μας,
ενόσω απερχόμεθα από την ασφαλή ζώνη μας
και αναδεικνύουμε χαμένους πολιτισμούς,
ω, καλοήθη μου ζωή, εσύ είσαι ο σκοπός της ζωής μου.