Θυμάσαι όταν δεν υπήρχε τίποτε άλλο να κάνουμε από το να ξαπλώνουμε στο κρεβάτι και
να αναρωτιόμαστε πώς ήταν η επιλογή ήταν πάντοτε δική σου και κανένας άλλο και
Πρωινά φτιαγμένα από προειδοποιήσεις, ποιος ο λόγος του ξυπνητηριού που αγνοώ;
Είτε βρέχει, δεν παραπονιέμαι, αλλά το να ξυπνάω είναι τόσο δύσκολο
[Ρεφραίν]
Γύρνα το κεφάλι μου στο κρεβάτι χωρίς καθυστέρηση, δεν μπορώ να νοιάζομαι για το τηλέφωνο δέκα φορές τη μέρα,
Γιατί το να ξυπνάω το πρωί δεν αρχίζει μέχρι να πάει δύο;
Ξέχνα την πραγματικότητα, το να ξυπνάς είναι δύσκολο.
Θυμάσαι όταν περνούσαμε χρόνο μαζί κάθε μέρα και προτιμούσαμε
Να μην μας λένε τι να κάνουμε ή τι να πούμε, γιατί τίποτα δε είχε σημασία.
Ποτέ βαρετός με ύπνο τα πρωινά, δεν ντρέπομαι για τις κακές συνήθειες που φτιάχνω
Δεν είναι σημαντικό αν οι μέρες μικραίνουν, δεν μπορώ να βρω χρόνο όταν τίποτα δεν είναι καινούριο,
Γιατί το να ξυπνάω είναι τόσο δύσκολο
[Ρεφραίν]
Τι είναι μια μέρα όταν όλα καταλήγουν το ίδιο και διαρκούν για πάντα;
Δεν μπορώ να παραπονεθώ όταν δεν υπάρχει τίποτα για να ρίξω το φταίξιμο, και τα πράγματα δεν μπορούν να γίνουν καλύτερα
Καλοκαιρινά βραδάκια, εφηβικές θλίψεις, δεν έχω πρόβλημα με την ζωή που ηγούμαι
Καμία συγκέντρωση στον δισταγμό, δεν μπορώ να βρω χρόνο όταν τίποτα δεν είναι το ίδιο, γιατί το να ξυπνάω είναι τόσο δύσκολο
[Ρεφραίν]