Հայկական օրորոցային [Haykakan Ororocayin] lyrics

Իջնում է գիշերը և նուրբ թևերով,

Գրկում է երկիրը Հայոց,

Ճոճվում է լուսինը լճի ջրերում

Ինչպես մի մանկան օրորոց:

Հեռու անտառում միայնակ կաղնին

Խշշում է քամուց ու խորհում,

Այնտեղ հայրենի սարերի ետևում

Արևն է ննջում մոր գրկում:

Քնիր իմ մանկիկ, իսկ ես կթերթեմ

էջերը հայոց պատմության,

Ինչպես է հայ ազգը մղել կռիվներ,

Փառքի և կամքի գոյության:

Երբեմն հաղթել ենք, երբեմն պարտվել,

Միշտ վեհ է եղել մեր հոգին,

Թեկուզ և գաղթի անողոք ճամփին

Երբեք չենք կորցրել հայ ոգին:

Լսիր, իմ արծիվ, աշխարհում կան մարդիկ

դաժան, անաստված և անսիրտ:

Նրանց արյունոտ ձեռքով ամենուր

փռվում է ավեր ու չարիք:

Եթե երբևէ հանդիպես դու նրանց,

ձեռքերդ հանկարծ չդողան,

Հիշիր որ Հայկի արյունից ես սերված,

Տիգրանն է եղել քո արքան:

Լսիր, իմ որդի, ու լավ պաշտպանիր

Քո հողն ու լեզուն մայրենի,

Թեկուզ հեռավոր օտար ափերում

պաշտիր քո երկիրն հայրենի:

Եթե չկորցնես թե հավատ ,թե հույս,

կհասնես հաղթական այն ժամին,

երբ հայը մի օր եռագույնը ձեռքին

Կկանգնի Մասիսի գագաթին: