Hayat bana yalan söyledi lyrics

İlk kez hesaplaşıyorum kendimle 

Tuhaftır kalemi,kağıdı ve seni onca sevmeme rağmen 

Sana ilk kez yazıyorum 

Şimdi sen yoksun,seni düşünmek var 

Çocukken de seni düşünürdüm her gece 

Radyo dinler,şiir yazardım 

Her Çarşamba pazara giderdik annemle 

Babam maaş aldığında baklava yerdik 

Dondurmayı da çok severdik 

Ablam üç top yerdi,ben iki top 

Yalnızca bu yüzden kavga ederdik 

Oysa hayatımın vazgeçilmeziydi ablam 

Onun da yüzü hiç gülmedi,hayırsızın birine kaçıp mahvetti hayatını 

Aklımdan hiç çıkmaz gittiği günkü karanlıklar 

Hüznümü büyüttüm o günden beri,kendimi değil 

Gözlerimde hala bir çocuk ağlar 

Düşlerimi gezdirdiğim bulutlar bir tohumun özlemiydi çiçeğe 

Ve hala kulaklarımda annemin sesi 

Bitirsen şu okulu,bir işe girsen 

Şiirle karın doymadığı doğruydu 

Bak Cemil okudu mühendis oldu 

En güzel kızıyla evlendi Üsküdar'ın 

Evini de aldı arabasını da 

Bense bağlama çalardım kendi halimce 

Sesim güzelmiş öyle derlerdi 

Nereden bilirdim hep hüzün türküleri söyleyeceğimi 

Hayat bana yalan söyledi 

Hayat bana yine yalan söyledi

hayat bana yine yalan söyledi

o en güzel yıllarım, acılara yenildi

Mektuplar yazardım Almanya'daki abime 

Okulu bitireceğime söz verirdim 

Masum düşlerimin o en sürgün adasında 

Bakışları uzaklara dalıp giden şarkılar 

Ve mevsimsiz solmuş bir çiçek gibi 

Ayaklar altında nasıl ezilirse umut 

Benim de güneşimi işte öyle çaldılar 

Öyle tutsak aldılar sevinçlerimi 

Sensiz geçen her günü hesabıma yazdılar 

Şimdi öyle uzak ki çay içip,simit yediğimiz o günler 

Kardeşine karne hediyesi uçurtma yaptığım günler öyle uzak 

ki 

Oysa saçaklarda titreyen bir serçenin ekmek tanesine kanat çırpması 

Ve bir anne duası kadar içten sevmiştim seni 

Fener stadında beşiktaş maçı ve parasızlığımız devam 

ederken 

Bütün mavilerimi sana vermiştim 

Kaybetmek alnıma yazılmış sanki,olmadı bitanem 

Hayat bana yalan söyledi 

Hayat bana yine yalan söyledi

hayat bana yine yalan söyledi

o en güzel yıllarım, acılara yenildi

Babanın tayini çıkıp da gittiğiniz o kış 

Yine pençe yaptırmıştık ayakkabılarımıza 

Sana söyleyemedim ama işten ayrılmıştı babam 

Kapanmıştı çalıştığı lokanta 

Senet zamanları daha bir çökerdi omuzları 

Ve akşam trenlerinin işçi yorgunluğuyla daha bir uzardı 

raylar 

Sitemlerim bile eğlenmişti hayata 

Öfkeli bir yanardağ isyanlara uyanmıştı 

Üstelik sen de yoktun artık 

Oysa yalnızca sen öpmüştün gözlerimi 

Bir yanı hep eksik kalmış çocukluğumun 

Aslında her insan biraz yenikti hayata ve biraz küskün 

Son trende kaçınca son istasyondan öyle kalakalırdık

Yorgun ve üzgün 

Kendime düşmanlığım bu yüzden 

Hep kendime pişmanlığım 

Şimdi her şeyim yarım 

Fotoğrafının arkasına ne yazdığımı bile çoktan unuttum 

Bir silahım olsaydı bir silahım 

Yoksulluğu şakağından,kaybetmeyi kalbinden 

Ve sensizliği alnının tam ortasından vururdum 

Düzmece duygular harcım değildi 

Uzak denizlerin fırtınasıydım 

Karlı dağların kekliği 

Yoksuldum yoksul olmasına ama onurluydum 

Şimdi ne sen varsın ne o eski sevdalar 

Olsun üstüme devrilse de bu sağır karanlık 

Akşam olur şairlere gün doğar 

Bir kerecik söyle demiştin 

Söyleyememiştim hani 

İşte şimdi söylüyorum 

Seni Seviyorum