Մեր պապերուց մենք սովորել ենք,
Հայրենի հող պաշտպանել,
Ազատ ծնուել, ազատ մեռնել,
Հայրենին ազատ տեսնել:
Դարերով մենք տառապել ենք,
Բայց հա՛յ ենք մենք մնացել:
Ունեցել ենք Վան ու Սասուն,
Ղարս ու Իգդիր, Սուրմալու,
Շուն թուրքերը մեզ ստիպեցին՝
Ազգի համար ողբալու:
Բայց երդվում ենք, մենք Մասիսով,
Երբե՛ք, ծնկի չե՛նք գալու:
Սուրբ անունով պսակեցին,
Ու գոչեցին ֆիդային,
Գևորգին ու Անդրանիկին,
Մախլուտոյին Հրայրին.
Քո սուրբ գործը, քա՛ջ Արաբո,
Մենք չե՛նք թողնի որ մեռնի:
Արյուն թափինք, որ չմնանք՝
Գերի թուրքին ու քրդին,
Որ միշտ հիշենք, որ մենք ունինք՝
Հայրենիք դրախտային:
Այն եղել է միշտ բուրաստան,
Կոչվում է - ՄԱՅՐ ՀԱՅԱՍՏԱՆ: