Roa ut med må til vind i segl vil nå,
Knarren bryter byljer grønne, blå,
Langt aust i sund og fjord ligg Tunsberg borg og by,
Fara utan vil med vest mot himmel hav og sky.
Dei havshestar tri er kvar med mannskap i,
Vinden ber og segler og han riv,
Til rorspå leiar skipet, Ragnvald stende klar,
Han styrer etter stjerner, straum og havetar.
Og når me er ut syd for Noregs lange land,
Me stevne ut frå Eigersund havn,
Med kurs for Orkenøy og spent var alle mann,
Då dei heimlege strender bak store byljer svann.
Då seier Ragnvald styrkar han lya me nøye nå,
Kva lune har dei som i havet rår,
Der undar kjøra bord, i djupet der det syng,
Om det liv som rår i hav, som skip i havn bar.