Χρώματα, φώτα ανάβουνε·
Ανέβουνε στα κόκκινα και σβήνουν
Κι εγώ, μονάχος έμεινα
Στην άκρη αυτού του πλήθους...
Χρώματα, αγάπες παίζουνε·
Χορεύουνε και πίνουν...
Πρωί κουστούμια βάζουνε,
Κραυγές το βράδυ βγάζουνε,
Ζητάνε μα δε δίνουν!
Κι εσύ να μένεις εκεί! Κι εσύ να πέφτεις εκεί!
Κι εσύ για πάντα να κλαις, να γελάς,
Δίχως λόγο και αιτία.
Κι εσύ να μένεις εκεί! Κι εσύ που ανήκεις εκεί!
Και η αγάπη μου πάντα πιο λίγη, να μοιάζει
Του κόσμου αμαρτία...
Κι εγώ μαζί σου, εκεί! Κι εγώ μαζί σου, εκεί!
Κι εγώ μαζί σου, εκεί...
Mis illusiones, pocas...
¡Régalame un cigaro!
¿Quién podrá ver nuestra verdad?
Sólo el que esconde una herida profunda
podrá encontrar su lugar.
¡Y tú te quedas allí! ¡Y tú te caes allí!
Y tú siempre llorando, riendo,
sin razón y sin causa.
¡Y tú te quedas allí! Tú perteneces allí
y mi querer, siempre a menos,
parece el delito de todo el mundo...
¡Y yo contigo ahí! ¡Y yo contigo allí!
Y yo, contigo ahí...