Όταν μένω μόνη μου χωρίς λόγο,
οι αναμνήσεις χορεύουν στο μυαλό μου.
Σαν να στέκονται οι αμαρτίες μου απέναντί μου,
και να παίρνουνε μία-μία εκδίκηση από εμένα.
Η ψυχή μου έχει δεθεί με αλυσίδα,
και οι αναμνήσεις συνδέουν τον κάθε κρίκο.
Εγώ έχω γίνει αιχμάλωτη των συναισθημάτων μου,
τα λάθη αρχίζουν στα λάθος συναισθήματα.
Και εσύ είσαι ένα από τα λάθη μου,
είσαι το αντίτιμο των μεγαλύτερων αμαρτιών,
κρίμα είναι ο χρόνος που ξοδεύτηκε για σένα,
εσύ είσαι ο δολοφόνος των ωραιότερων συναισθημάτων.
Δεν σε θέλω,
ούτε την αγάπη σου, ούτε εσένα.
Δεν θέλω εγώ αυτή τη ζωή
και το ροζ κομμάτι της...