Συνεχίζω να διασχίζω ποταμούς,
Να περπατάω ζούγκλες,
Να αγαπάω τον ήλιο
Κάθε μέρα συνεχίζω να βγάζω αγκάθια
Από τα βάθη της καρδιάς
Τη νύχτα συνεχίζω να ανάβω όνειρα
Για να καθαρίσω με τον ιερό καπνό την κάθε ανάμνηση
Όταν γράψω το όνομά σου
Στην άσπρη άμμο με μπλε φόντο,
Όταν κοιτάξω τον ουρανό στη μορφή ενός άσπλαχνου σύννεφου
Και εμφανιστείς εσύ
[Κι όταν] ένα απόγευμα ανεβώ ένα ψηλό λόφο
[και] κοιτάξω το παρελθόν
Θα ξέρεις πως δε σε ξέχασα
Σε κουβαλάω μέσα μου, ως τη ρίζα
Και, όσο και να μεγαλώσω θα είσαι εδώ
Και αν κρυφτώ πίσω από το βουνό
και βρω έναν κάμπο γεμάτο καλάμια
δεν υπάρχει περίπτωση, δικό μου σεληνόφως,
να φύγεις
Πιστεύω ότι κάθε στιγμή που επέζησα στην πορεία
Και κάθε λεπτό αβεβαιότητας
Κάθε στιγμή απορίας
Είναι το ακριβές κλειδί αυτού του ιστού
Που κουβαλάω κάτω από το δέρμα μου
Έτσι σε προστατεύω
Εδώ μέσα εξακολουθείς να μένεις
Σε κουβαλάω μέσα μου, ως τη ρίζα
Και, όσο και να μεγαλώσω θα είσαι εδώ
Και αν κρυφτώ πίσω από το βουνό
και βρω έναν κάμπο γεμάτο καλάμια
δεν υπάρχει περίπτωση, δικό μου σεληνόφως,
να φύγεις