Τήκω μέσα στους τέσσερις τοίχους και περιμένω να έρθεις κάποια μέρα,
μια μέρα που πρόκειται να επιστρέψεις βάζοντας το κλειδί απ'την ανάποδη
για να ανάψεις την μηχανή όπου θα είμαι.
Έλα να λιώσεις στη φωτιά τη σιδερένια καρδιά μου.
Και εσύ νομίζεις πως ανοίχτηκες μια μέρα που ο ήλιος
ξεκίνησε νωρίτερα τη μέρα κατά πέντε λεπτά.
Να ανάψεις την μηχανή όπου εγώ θα είμαι,
έλα να λιώσεις στη φωτιά τη σιδερένια καρδιά μου.
Την ηλιόλουστη ημέρα μας ας χαράξουμε σαν τατουάζ στα στήθη μας,
χέρι-χέρι να γελάμε εκείνη την ημέρα,
ας αγαπήσουμε αύριο για τελευταία φορά,
και πως μάταια [ας πούμε] πονέσαμε τις καρδιές μας.
Όσο διακοσμείς το νυφικό, αφαίρεσε από αυτό το στοιχείο της νιότης,
έτσι ώστε, έστω και από πέρυσι, να έχω χάσει μια ώρα μου.
Να ανάψεις την μηχανή όπου εγώ θα είμαι,
έλα να λιώσεις στη φωτιά τη σιδερένια καρδιά μου.
Την ηλιόλουστη ημέρα μας ας χαράξουμε σαν τατουάζ στα στήθη μας,
χέρι-χέρι να γελάμε εκείνη την ημέρα,
ας αγαπήσουμε αύριο για τελευταία φορά,
και πως μάταια [ας πούμε] πονέσαμε τις καρδιές μας.