Ήμουν σαν τυφλή στο φως της ημέρας
Απ' την πολλή λογική δεν έμεινε χώρος
Τρέμω δίπλα σου και το φάρμακο μέσα μου ακόμη δεν τελείωσε
Σ' αναπνέω και η γεύση είναι ήδη πικρή
Το βλέμμα είναι διαφορετικό και το κρύο σε διαπερνά
Εσύ κρύβεσαι, το σώμα μου σπάει
Το βλέμμα είναι διαφορετικό και το κρύο σε διαπερνά
Πώς περνά άλλη μια μέρα δίχως ανάσα
Η νύχτα έρχεται σιγά σιγά, ο χρόνος σταματά
Η νύχτα κι εσύ είσαι η σιωπή που παραμένει
Για μια στιγμή πέφτω μαζί σου στο τέλος του παιχνιδιού
Και μόνο η σιωπή που παραμένει
Όταν δεκάδες μοναχικές νύχτες στο άδειο μου κρεβάτι
Περιμένουν το άγγιγμά σου, δάκρυα που στεγνώνουν αντ' αυτού
Δεν μπορώ να τα ξεχάσω, υποσχέσεις που έκανες δεν είχαν πίστη
Ποτέ δεν τις κράτησες και τώρα ήρθε η ώρα του αποχαιρετισμού
Τώρα που η αγάπη έφυγε, πού ανήκω;
Ήταν σωστό ή λάθος; Κοίταξέ με τώρα
Επιτέλους ξέρω πως ήρθε η ώρα να σου πω αντίο
Ξαφνικά ολομόναχη νιώθω ζωντανή
Δεν μπορώ να ζήσω ένα ψέμα, δεν υπάρχει λόγος να κλάψω
Αλλά τώρα είναι ακριβώς η ώρα...
(Ήρθε η ώρα να σου πω αντίο)
Επιτέλους απόψε (ξέρω) πως νιώθω ζωντανή
Δεν μπορώ να ζήσω ένα ψέμα, δεν υπάρχει λόγος να κλάψω
Αλλά τώρα είναι ακριβώς η ώρα...
(Ήρθε η ώρα να σου πω αντίο)