Πώς τολμάς να λες
Πως η συμπεριφορά μου είναι ανεπίτρεπτη;
Τόσο συγκαταθετική, χωρίς αναγκαιότητα κριτική
Έχω την τάση να γίνομαι πολύ ''σωματικός'' (δλδ. βίαιος)
Οπότε πρόσεχε
Γιατί αν το κάνω θα χρειαστείς ένα θαύμα
Με αποστράγγιξες
Και με έκανες να αναρωτιέμαι ακόμα και γιατί είμαι εδώ
Αυτή η διπλή οπτική που είχα επιτέλους ξεδιάλυνε
Θες να μείνεις
Αλλά γνωρίζω καλά πως θέλω να φύγεις
Δεν ταιριάζει το γ******* βήμα σου στο έδαφος
Που εγώ περπατώ
(Ρεφραίν)
Όταν κάνει κρύο έξω και δεν έχεις κανένα να αγαπάς
Θα καταλάβεις τι εννοώ όταν λέω
Πως δεν υπάρχει περίπτωση να τα παρατήσουμε
Και σαν ένα μικρό κορίτσι που κλαίει
Στη θέα ενός τέρατος που ζεί στα όνειρα της
Είναι κανείς εκεί έξω;
Γιατί γίνεται όλο και δυσκολότερο να αναπνεύσω
Είναι κανείς εκεί έξω;
Γιατί γίνεται όλο και δυσκολότερο να αναπνεύσω
Αυτό που κάνεις
Γ***** τις σκέψεις μου
Πρέπει να ξέρεις καλύτερα, ποτέ δεν
Άκουσες ούτε μια λέξη που είπα
Κρατώντας το μαξιλάρι
Και σπαρταρώντας μέσα στον γυμνό ιδρώτα
Ελπίζοντας κάποιος κάποια μέρα
Να σου κάνει όπως εγώ
(Ρεφραίν)
Σε σκοτώνει;
Σε καίει;
Είναι οδυνηρό να μαθαίνεις
Πως ήμουν εγώ που είχα όλο τον έλεγχο;
Σε αναστατώνει;
Σε τρυπάει
Όταν νιώθεις τι φέρνω
Και εύχεσαι να με είχες κρατήσεις;
(Ρεφραίν)
Είναι κανείς εκεί έξω;
Γιατί γίνεται όλο και δυσκολότερο να αναπνεύσω