เมื่อยังคงเป็นเพียงเด็กน้อย
ไม่อาจรอคอยให้ถึงวันเติบโต
ลองเดินเตาะแตะในรองเท้าของคุณ
โดยไม่มีปัญญาแม้แต่จะผูกเชือกมันด้วยซ้ำ
ไม่ว่าฉันจะเติบโตสูงใหญ่เพียงใด
ยังคงนึกชื่นชมในตัวคุณเสมอ
คุณทำให้เห็น ว่าฉันเป็นเพียง 'อัญมณีที่รอคอยการเจียระไน'
คุณประคับประคองให้ฉันเติบโต กลายเป็นฉันคนนี้ในปัจจุบัน
เราเคยตกต่ำ เราเคยอยู่บนจุดสูงสุดนั้น
ก็หวังว่าฉันพอจะทำให้คุณได้ภาคภูมิใจ
คุณทำให้การรักมันดูง่ายดาย แม้ในยามที่ฉันยากจะถูกรัก
เมื่อฉันถูกไล่ออกจากโรงเรียน
คุณบอกว่าเวลาของฉันได้หมดลงแล้ว
ฉันเคยเป็นกบฏด้วยเหตุผลข้อหนึ่ง
คือแค่ไม่รู้ว่ารสชาติของมันเป็นเช่นไร
ฉันจึงได้งานที่เงินแทบไม่พอยาไส้
คุณบอกว่าตอนอายุเท่าฉัน คุณก็ทำไม่ต่างกัน
คุณทำให้ฉันเห็น ว่าฉันเป็นเพียง 'อัญมณีที่รอคอยการเจียระไน'
คุณประคับประคองให้ฉันเติบโต กลายเป็นฉันคนนี้ในปัจจุบัน
เราเคยตกต่ำ เราเคยอยู่บนจุดสูงสุดนั้น
ก็หวังว่าฉันพอจะทำให้คุณได้ภาคภูมิใจ
คุณทำให้การรักมันดูง่ายดาย แม้ในยามที่ฉันยากจะถูกรัก
เราเคยตกต่ำ เราเคยอยู่บนจุดสูงสุดนั้น
ก็หวังว่าฉันพอจะทำให้คุณได้ภาคภูมิใจ
คุณทำให้การรักมันดูง่ายดาย แม้ในยามที่ฉันยากจะถูกรัก
แม้ในยามที่ฉันยากจะถูกรัก