Lat meg leiða teg á mín loyniveg,
Har heiti eldur brann,
Og enn hann brenna man.
Tí hjarta mítt tað slær bara fyri tær,
So kom tú nú við mær,
Meðan sól enn sær.
Í náttardreymum síggi eg teg,
Onga sjón so fagra sæð havi eg,
Tá kann mítt hjarta finna frið trygt við tína lið.