Πάρε μου την ανάσα, δεν την χρειάζομαι έτσι κι αλλιώς
Επειδή είναι εντάξει εδώ στον παλιό, ξεχασμένο κόσμο μου
όπου μπορώ να είμαι ο εαυτός μου, αφημένος με το χέρι που έχω
Είναι δύσκολο να συνέλθεις, όταν κρατιέσαι από κάπου
απλώς το αφήνεις να φύγει
Όλες αυτές οι σκέψεις κόλλησαν στο μυαλό μου
στριφογυρνώντας σαν άπειρο χρόνο
Για μια φορά στη ζωή μου θέλω να αισθανθώ
κάτι που εσύ αποκαλείς αληθινό
Δε νομίζω ότι έχω
χρόνο γι' αυτές τις πληγές για να επουλώσουν
Και οι μέρες απλώς περνούν,
αφήνοντας ερωτήσεις στο μυαλό μου
Υποθέτω θα βρω τις απαντήσεις
κάποια μέρα σε άλλη ζωή
Εδώ με τον παλιό μου φίλο, η σιωπή στο τέλος
Και κουδουνίζει τόσο δυνατά που δεν μπορώ να προσποιηθώ
Αν απλώς κλείσω τα μάτια μου και ρωτήσω χίλια γιατί
Θα αλλάξει ή θα μείνει το ίδιο; Θα φύγει ποτέ;
Η ερώτηση μένει η ίδια ακόμα
Όλες αυτές οι σκέψεις κόλλησαν στο μυαλό μου
στριφογυρνώντας σαν άπειρο χρόνο
Για μια φορά στη ζωή μου θέλω να αισθανθώ
κάτι που εσύ αποκαλείς αληθινό
Δε νομίζω ότι έχω
χρόνο γι' αυτές τις πληγές για να επουλώσουν
Και οι μέρες απλώς περνούν,
αφήνοντας ερωτήσεις στο μυαλό μου
Υποθέτω θα βρω τις απαντήσεις
κάποια μέρα σε άλλη ζωή
Οι προειδοποιητικές πινακίδες γράφουν απελπισία
Στον δρόμο της απόγνωσης
Μηχανές της ευτυχίας, έρχομαι καθαρός
Τι μπορείτε να κάνετε για μένα;
Θέλω να αισθανθώ
κάτι που εσύ αποκαλείς αληθινό
Δε νομίζω ότι έχω
χρόνο γι' αυτές τις πληγές για να επουλώσουν
Και οι μέρες απλώς περνούν,
αφήνοντας ερωτήσεις στο μυαλό μου
Υποθέτω θα βρω τις απαντήσεις
κάποια μέρα σε άλλη ζωή
Ωω ωω ωω ωω
Λοιπόν, εδώ τώρα στέκομαι στο τέλος
Ενός σκοτεινού δρόμου έξω από την κόλαση
Δεν είναι τόσο δύσκολο καθώς αποχωρώ
Τι τρόπος για να γίνεις άνθρωπος