Από παιδί μου άρεσαν τα παραμύθια
κι ήταν της μάνας μου η πιο γλυκιά συνήθεια.
Μάγισσες, πρίγκιπες, νεράιδες, βασιλιάδες
κι ο ήρωάς μου που νικούσε εχθρούς χιλιάδες.
Ύστερα πέρασε ο καιρός, τα παραμύθια
κι έμεινα μόνος μες στου κόσμου την αλήθεια
κι ήρθες εσύ μες στη ζωή μου φως που βγαίνει
ζωή μισή, πότε μαζί και πότε ξένοι.
Χάνομαι, χάνομαι
μίκρυναν τα ρούχα μου ή
έτσι αισθάνομαι.
Χάνομαι, χάνομαι
μπαίνω μέσα στ’ όνειρο και χάνομαι.
Αφήνω πάντα μια γωνιά μες στο μυαλό μου.
Να μπαίνω εκεί στο παραμύθι το δικό μου.
Να `μαι βασίλισσα και να `σαι ο πρίγκηπάς μου.
Στο παραμύθι μου να είμαι ο ήρωάς σου.
Χάνομαι, χάνομαι
μίκρυναν τα ρούχα μου ή
έτσι αισθάνομαι.
Χάνομαι, χάνομαι
μπαίνω μέσα στ’ όνειρο και χάνομαι.
I always thought my life would be a state of mind
With everybody around me giving me no sign
I felt the fog in my world darkening my eyes
Raised and shackled by a story I left behind
But then you came and all the shadows flew away
You called me twice before but I have been too late
It's up to you if you decide to let it linger
You know my broken heart is wrapped around your fingers
I fade away...