Çfarë na ka mbetur për të biseduar,
Ne moti kemi mbaruar,
Gjithmonë i njejti përfundimi, sikur na merr ditë,
Ishim të betuar që nuk do të ndaheshim.
Unë nuk e kam dashur kurrë veten kështu,
Vetmia e zymtë, of
Unë ty nuk të kam dashur kurrë kështu,
Nga frika se do të ikje.
Cili nga ne mund të lërë një plagë dhe të ik, kur tjetri është në gjum?
Mirë po, cili prej nesh do të lërë fjalën e fundit, i vetmuar duke vdekur? (x2)
Mendoj që unë i pari nuk do shkoj.