ลืมไปหมดแล้วรึเปล่านะ
ที่เคยนั่งใต้ร่มไม้ตรงนั้นแล้วโยนไอติมเข้าปาก รอให้สายลมพัดผ่านมา
ลืมไปหมดแล้วรึเปล่านะ เรื่องที่โลกใบนี้มีแต่เรื่องโกหกเต็มไปหมด
แล้วก็เรื่องที่ชวนกันออกไปหาคุณค่าของชีวิตด้วยกัน แล้วหัวเราะไปพลางๆ
อย่าลืมไปเลยนะ อย่าจางหายไปเลย
ขอให้สิ่งที่เหลืออยู่นี่มันไม่ใช่ทุกอย่างของชีวิตด้วยเถอะ
บอกฉันให้มากกว่านี้หน่อยสิ บอกทีว่าหน้าร้อนจะมาถึงแล้ว
สิ่งที่ฉันวาดมันขึ้นมา คือภาพวิญญาณของฤดูร้อนที่ฉายอยู่ในแววตาคู่นี้
สายลมพัดพาให้กระโปรงพริ้วไหว จะความทรงจำอะไรก็ลืมมันไปซะเถอะ
ค่อยๆสูดลมหายใจเข้า แล้วเช็ดเหงื่อที่ไหลเหมือนหน้าร้อนนี่ออกไป
ลืมไปหมดแล้วรึเปล่านะ
ตอนที่นั่งใต้ร่มไม้ตรงนั้น แล้วก็มีเมฆโผล่มาจากตรงเนินไกลๆ
เธอก็เอามือไปคว้าท้องฟ้าไว้ เหมือนกับคนบ้าเลยนะ
ฉันเลยวาดเมฆลงไปในกระดาษก้อนนึง แล้วยกให้เธอดูพร้อมหัวเราะ
อย่าลืมไปเลยนะ อย่าจางหายไปเลย
เพราะสิ่งที่เหลือทิ้งไว้นี่มันไม่ใช่ทุกสิ่งทุกอย่างหรอก
ตอนนี้ แค่ลืมหน้าเธอไปก็พอ
แล้วก็ลืมถ้อยคำทั้งหมดไปซะ
เธอเองก็หัวเราะออกมา
ก็พวกเราเป็นวิญญาณ ที่กำลังรอหน้าร้อนอยู่นี่นะ
บอกเรื่องหัวใจให้มากกว่านี้หน่อยสิ
บอกหน่อยสิว่าหน้าร้อนมันกลิ่นหอมยังไง
แล้วสูดหายใจเข้าไป
อย่าลืมไปเลยนะ อย่าจางหายไปเลย
สิ่งที่ทำให้เสียงหัวใจดังก้องออกมา มันไม่ใช่ทุกอย่างหรอก
บอกฉันให้มากกว่านี้หน่อยสิ
บอกลาฉันหน่อยสิ
ตอนนี้ฉันเองก็เฝ้ามองอยู่นะ
วิญญาณของดอกไม้ที่กำลังเบ่งบานในหน้าร้อนนี้
มันไม่ใช่ถ้อยคำอะไรหรอก แต่คือช่วงเวลา
มันไม่ใช่ช่วงเวลาหรอก แต่คือหัวใจ
สูดลมหายใจเบาๆ แล้วเช็ดเหงื่อที่ไหลเหมือนหน้าร้อนนี่ออกไป
รู้สึกถึงกลิ่นหอมของหน้าร้อนเลย
ลืมไปหมดแล้วรึเปล่านะ
ที่เคยนั่งใต้ร่มไม้ตรงนั้นแล้วโยนไอติมเข้าปาก รอให้สายลมพัดผ่านมา