Κοιταξέ την πώς σερβίρει
Πιο λευκή κι απ' την ποδιά της
Πως κρατάει ψηλά τον δίσκο
Και την αξιοπρέπειά της
Ροδανθός μες στα ρεμάλια
Και Θεά μες στους θνητούς
Η παγίδα για να γίνεις πάλι χάλια
Που ήδη νιώθεις σαν τον Cagney
Μπροστά στη Rita Hayworth
Μες στην τσίκνα μιας υπόγειας ζωής
Διερωτάσαι αν είναι μόνη
Αν φοβάται, αν θυμώνει
Θα σου δώσει κάποιο σήμα
Μείνε κι άλλο και θα δεις
Σε ρωτάει: "Θα πιείτε κάτι;"
Και το ακούς σαν να 'ναι ποίημα
Λες: "Δεν ξέρω, ό,τι να 'ναι... όπως να 'ναι".
Θα 'ναι κρίμα να στην πάρει κάποιος άλλος
Ενώ εσύ πρωτος αισθάνθηκες του βυθού της τα κοράλια
Μα ίσως πάλι όλα αυτά
Να είναι κόλπο για να γίνεις πάλι χάλια
Μα κι αυτή έχει έναν τρόπο
Να σου αδειάζει το τασάκι σου
Γελώντας μ' ένα αστείο, που ποτέ δεν θα της πεις
Και θες να φύγεις, μα είσαι λιώμα
Και στο σπίτι σου είν' ακόμα
Αυτό το πέλαγος συντρίμια της χαμένης σου ζωής
Ένα πέλαγος μπουκάλια και βιβλία, και καπνός
Κι όλα όσα θες να γίνεις πάλι χάλια
Όμως κι αυτή θα 'χει πονέσει
Καποιος τύπος θα είν' στη μέση
Από αυτούς στα γυμναστήρια
Στης Έβγας τα πρατήρια
Που θα την ήθελε πιο χάρτινη
Και πιο ξανθιά, και πιο γυμνή
Και βέβαια ποτέ δεν θα της είπε "σ' αγαπώ"
Απλώς θα βρήκε κάποιαν άλλη από μιαν άλλη γειτονιά
Και θα την άφησαν στα μαύρα της τα χάλια
Απόψε φεύγει κάποιο τρένο
Για έναν τόπο ωραίο και ξένο
Αλλά εσύ πρωτη φορά
Νιώθεις πως όλα εδώ συμβαίνουν
Χριστός γεννάται σ' ένα μηνα κι ότι ευχεσαι ξεκίνα
Όλα θα 'ναι πάντα μαύρα, μα θα κρύβουν μια φωτιά
Κι αύριο εδώ θα είσαι πάλι
Μα επιτέλους θα της πεις
Ότι θες μόνο για 'κείνην να 'σαι χάλια