Mi aŭdas, ke vi diras al ĉiuj,
Ke vi fartas bone, ke via vivo estas admirinda.
Nur mi scias, kion vi sentas interne,
Kiel vi brulas, dum vi pedante disipas ridetojn.
Kion vi faris al mi ne estas pardonita, simple la kolero ŝirmas tion,
Kio tiom doloras min.
Ĉiutage mi penas denove elliberiĝi, superi.
Vi forkuras al lando alia
For de l' okuloj, for de la kor', for de la doloro,
De la koro, minacanta frakasiĝi.
Mi memoras vian rigardon en la momento de l' vero
Vi pensis, ke mortis, kiam vi ekvidis min.
Mi amis vin tiom, kiom neniu povus ami.
Mi donadis al vi ĉion, iam eble eĉ pli ol mi havis.
Mi demandas, kial vi devis detrui ĉion?
Vi estas la plej bona el tio, kio iam okazis al mi.
Kion vi faris al mi ne estas pardonita, simple la kolero ŝirmas tion....
Via rigardo diris ĉion...