Για μια φορά ακόμα μαραίνονται όλα τα λουλούδια μέσα μου,
χαμογελούν σε μια άλλη άνοιξη.
Η κουρασμένη μου καρδιά, τα κουρασμένα μου όνειρα,
μου επαναστατούν, αλλά ακόμα δεν νικήθηκα.
Στην καρδιά μου υπάρχει πάντα ελπίδα,
Πάντα η ίδια τόλμη,
Μια φωνή μέσα μου λέει "Υπομονή, υπομονή"¨.
Τι είναι αυτό που έμεινε για μένα, ανάμεσα σε τόσες σκέψεις,
τόσα χρόνια;
Και πάλι απογοήτευση
Η καρδιά μου συνεχώς κλαίει με αναφιλητά,
θα είναι δηλητήριο,δεν βρίσκω την δύναμη να κάνω άλλα όνειρα.
Απογοήτευση, κλαίει συνεχώς η καρδιά μου
Αυτή η απανθρωπιά δεν βλέπει ότι δεν νικήθηκα, θεέ μου!!!