Για μια φορά ακόμα μαραίνονται όλα τα λουλούδια μέσα μου,
χαμογελούν σε μια άλλη άνοιξη.
Η κουρασμένη μου καρδιά, τα κουρασμένα μου όνειρα,
μου επαναστατούν, αλλά ακόμα δεν νικήθηκα.
Στην καρδιά μου υπάρχει πάντα ελπίδα,
Πάντα το ίδιο κουράγιο,
Μια φωνή λέει μέσα μου "Υπομονή, υπομονή"¨.
Τι είναι αυτό που έμεινε για μένα, ανάμεσα σε τόσα όνειρα,
τόσα χρόνια;
Και πάλι απελπισία
Η καρδιά μου φωνάζει συνεχώς,
Είναι ένα δηλητήριο που δεν με αφήνει να κάνω άλλα όνειρα.
Απελπισία, φωνάζει συνεχώς η καρδιά μου
Το κακό αυτό δεν βλέπει καν ότι νικήθηκα, θεέ μου!