Prapë po vyshken të gjitha lulet brenda meje,
Ata gjejnë buzqeshje në një pranverë tjetër.
Më është lodhur zemra, janë lodhur ëndërrat e mia,
Ata nuk po e rezistojnë humbjen time.
Gjithmonë një shpresë në zemrën time,
Gjithmonë i njejti guxim,
Brenda meje një zë më thotë "duro, duro".
Mes gjithë këtyre ëndrrave
Vetëm vitet më mbeten mua?
Prapë zhgënjim
Çdo herë ulërin zemra ime,
Nëse do ishte helm nuk do më mbetej forcë në ëndrrat tjera
Zhgënjim, ulërin zemra ime
Nuk po mund ta mposht atë mizori a nuk po e sheh zoti im..