พร่ำตะโกนแต่คำพูดเลวร้าย
มาจนถึงตอนนี้ ที่นี่
แล้วเพลงนี้ที่กลายเป็นคำร้องแผดเสียงระบายอารมณ์ไปแล้ว
ถ้าเป็นคุณล่ะ จะเชื่อผมไหม?
“เออเอาเหอะ ช่างมัน”
อยากจะเห็นเรื่องราวต่อจากนั้นด้วยกันกับคุณจัง
เส้นทางนี้ที่ได้รับจากอนาคต
ผมจะเชื่อมันได้จากใจจริง ๆ เหรอ?
เจ้าคนที่ทั้งไร้จิตใจ ไร้ชื่อเสียงเรียงนาม ทั้งยังไร้ศีลธรรมและปัญญา
เอาแต่พ่นบ่นระบายออกมาไม่หยุด
ก็รู้ว่ามันไม่ดี แต่ทั้งหมดที่ทำไปก็เพื่อให้มีชีวิตอยู่รอด
ต้องกวาดเงินให้ได้เยอะกว่านี้อีก
แต่ต่อให้ไม่คิดอะไร เดินหน้าจริงจังเต็มที่ยิ่งกว่านี้ไป
แต่ผลมันก็ไม่ได้ออกมายอดเยี่ยมสมบูรณ์
ต่อให้หนีไปอีกสักกี่ครั้ง ก็ไม่มีทีท่าว่าจะหยุด
เสียงตำหนิ เสียงวิจารณ์สวนเข้ามาไม่เว้นเลย
อ๋อเหรอ
ถ้างั้นก็หยุดได้แล้ว ทุกคน เงียบปากเสียที
บรรยากาศแสนดีไม่ได้จำกัดอยู่แค่ยามวิกาล
ผมไม่ทะยานใฝ่หาค่ำคืนหรอกนะ แต่จะเดิมพันกับอนาคต
แม้แต่ความรู้สึกที่เจ็บปวดพวกนั้นก็ยังเป็นเชื้อเพลิงสุมไฟ
จะตายแบบที่ยังมีทั้งความสามารถทั้งเสียงอยู่เต็มเปี่ยมเหรอ
มันไม่ตลกเลยนะ
ใช่ ก็ผมมันคนไม่เอาไหน ทำอะไรก็ไม่เป็น ก็แค่คนธรรมดา
เป็นคนบาปที่อธิษฐานขอเกิดในชีวิตใหม่
ยังโบกมือให้อนาคตอยู่ครั้งแล้วครั้งเล่า
เป็นลำดับที่สองนี่ ไม่เป็นไรหรอก
เรามาเปิดใจคุยกันหน่อยไหม สักนิดก็ได้น่า
สิ่งที่ตักตวงมาได้จากสังคม จากโรงเรียน
สิ่งที่คนอื่นเขาทำ ๆ กัน ส่วนใหญ่ก็แค่เปลือกทั้งนั้นแหละ
“ความรู้ก็ไม่มี เงินก็ไม่มี ไอ้คนที่เชื่อถืออะไรไม่ได้เลย
ถ้าต้องกลายเป็นคนแบบนั้นขึ้นมาจะทำยังไงดี?”
พูดออกไปแบบนั้นก็จริงน่ะแหละ
แต่หมายความว่าขอผมรีบ ๆ ตายซะพรุ่งนี้เลยได้ไหมต่างหากล่ะ
เป็นไง?
ช่างมันแล้ว ขอเทลงหมดหน้าตักนี่เลยละกัน
สู้เต็มกำลัง ตัวต่อตัวแบบนี้
ไม่มีหรอกทางหนีทีไล่ ยังไงอนาคตก็ต้องงดงามอยู่แล้ว
ชีวิตนี่ล่ะ ที่เป็นการพนันของจริง
ลมหายใจเดียวที่ไม่มีของสำรองยังไงล่ะ
ถ้าไม่เดิมพันสักหน่อยก็น่าเสียดายแย่สิ
อา ถึงตอนนี้ก็ยังเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งอยู่ดี คนโง่ ไม่น่าคบหา ไร้ปัญญา
มีคนแบบพวกเราอยู่เต็มโซเชียล
เก็บเอาทั้งความรักทั้งความระแวงไว้ด้วยกัน ส่งต่อไปเลย
แต่แท้จริงแล้วข้างในใจ ยังคงเดินทางสับสนไร้จุดหมาย
ความกังวลมันมีอยู่ล้นเหลือ แต่เวลามันมีค่าอยู่ทุกวินาที
มัวแต่ไปใส่ใจกับเรื่องที่ทำอะไรกับมันไม่ได้
ไม่มีเวลาให้ทำแบบนั้นแล้ว ไอ้บื้อเอ๊ย
อ๋อเหรอ
ถ้างั้นก็พอได้แล้ว ทุกคน เงียบปากเสียที
บรรยากาศแสนดีไม่ได้จำกัดอยู่แค่ยามวิกาล
ผมไม่ทะยานใฝ่หาค่ำคืนหรอกนะ แต่จะเดิมพันกับอนาคต
ความรู้สึกที่มีรอยบาดแผลพวกนั้นก็เป็นแค่เชื้อเพลิงเท่านั้นล่ะ
จะตายทั้งที่ยังมีทั้งความสามารถทั้งเสียงอยู่เต็มเปี่ยมเหรอ
มันไม่ตลกเลยนะ
ใช่ ก็ผมมันคนไม่เอาไหน ทำอะไรก็ไม่เป็น ก็แค่คนธรรมดา
เป็นคนบาปที่อธิษฐานขอเกิดในชีวิตใหม่
ยังโบกมือให้อนาคตอยู่ครั้งแล้วครั้งเล่า
คำพูดเลวร้ายพวกนั้น
ผมก็ยังตั้งใจจะร่ำร้องมันต่อไปนั่นแหละ
แต่กับตัวผมที่ดูน่าขำแบบนี้
ถ้าเป็นคุณล่ะ จะรักผมหรือเปล่า?