Diz çökmüş halde özgür olmanın hiçbir yolu yok
Boş bir kupayı kaldırıp sessizce soruyorum
Bütün istikametlerim beni olduğum gibi kabul edecek mi diye
Böylelikle nefes alabilirim...
Daireler büyür ve insanları bütün halinde yutar
(İnsanlar) hayatlarının yarısı boyunca iyi geceler derler hiç tanımayacakları karılarına
Sorularla dolu bir zihin ve ruhumda bir öğretmen
Böyle sürüp gidiyor...
Daha yakına gelme yoksa gitmem gerekecek
(İnsanı kendine) çeken yerler beni adeta yerçekimi gibi tutuyor
Beni evde tutacak biri olsaydı
O sen olurdun...
Rastladığım herkes satın aldıkları kafeslerinde
Beni ve göçebeliğimi düşünüyorlar ama ben hiç onların düşündüğü şey değilim
Öfkemi koruyorum ama düşüncelerim berrak
Hayattayım...
Saçlarımda rüzgar, kendimi her yerin parçası hissediyorum
Varlığımın altı gözden kaybolan bir yol
Gece geç saatlerde ağaçları duyuyorum, ölülerle şarkı söylüyorlar
Başımın yukarısında...
Bana bırak da olmak için bir yol bulayım
Beni sonsuza dek yörüngede dönen bir uydu varsay
Bütün kuralları tanıyordum ama kurallar beni tanımıyordu
Garantili