Γονατιστός δεν υπάρχει τρόπος να είσαι ελεύθερος
Σηκώνοντας το άδειο ποτήρι, ζητώ σιωπηλά
Όλοι οι προορισμοί μου να δεχθούν αυτό που είμαι
Για να μπορέσω να αναπνεύσω...
Οι κύκλοι μεγαλώνουν και καταπίνουν ολόκληρους τους ανθρώπους
Την μισή τους ζωή λένε καληνύχτα σε συζύγους που δεν θα γνωρίσουν ποτέ
Ένα μυαλό γεμάτο ερωτήσεις και ένας δάσκαλος στη ψυχή μου
Και έτσι προχωρά
Μην με πλησιάζεις αλλιώς θα πρέπει να φύγω
Με κρατάνε σαν την βαρύτητα τα μέρη που με ελκύουν
Εάν υπήρχε ποτέ κάποιος να με κρατήσει σπίτι
Αυτός θα ήσουν εσύ
Όλους όσους συναντώ, είναι σε κελιά που αγόρασαν
Σκέφτονται για εμένα και την περιπλάνηση μου, αλλά δεν είμαι ποτέ αυτό που σκέφτονται
Έχω την αγανάκτηση μου, αλλά οι σκέψεις μου είναι αγνές
Είμαι ζωντανός
Αέρας στα μαλλιά μου, νιώθω κομμάτι από τα πάντα
Κάτω από το είναι μου είναι ένας δρόμος που εξαφανίζεται
Αργά τη νύχτα ακούω τα δέντρα, τραγουδούν με τους νεκρούς
Υπεράνω
Αστό σε εμένα καθώς βρίσκω τρόπο να είμαι
Σκέψου με σαν δορυφόρο, για πάντα σε τροχιά
Ξέρω όλους τους κανόνες, αλλά οι κανόνες δεν ξέρουν εμένα
Εγγυημένα